แรงจูงใจและเหตุผลที่ทำให้ภาพยนตร์ผีไทยมีระดับความสำเร็จแตกต่างกันในแต่ละเรื่อง

Abstract

การวิจัยเรื่อง "แรงจูงใจและเหตุผลที่ทําให้ภาพยนตร์ผีไทยมีระดับความสําเร็จแตกต่างกันในแต่ละเรื่อง" มีที่มาจากข้อสังเกตเชิงประจักษ์ว่า แม้ภาพยนตร์แนวสยองขวัญของไทยจะได้รับการผลิตเป็นจํานวนมาก แต่กลับมีรายได้เฉลี่ยตํ่ากว่าภาพยนตร์แนวอื่น ทั้งที่สังคมไทยมีรากฐานความเชื่อเกี่ยวกับสิ่งเหนือธรรมชาติมาอย่างยาวนาน การศึกษานี้มุ่งวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจของผู้ชมในการเลือกชมภาพยนตร์ผีไทยเรื่องต่างๆ งานวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยทําการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างในเขตกรุงเทพมหานครจํานวน 35 คน ประกอบด้วยบุคคลวัยทํางานและนักศึกษาที่มีกําลังซื้อในการชมภาพยนตร์ด้วยตนเอง ดําเนินการเก็บข้อมูลในปี พ.ศ. 2567 โดยวิเคราะห์ปัจจัยทั้งด้านจิตวิทยา พฤติกรรมการบริโภคสื่อบันเทิง และความคาดหวังของผู้ชม

ผลการวิจัยพบว่า ผู้ชมสามารถจําแนกได้เป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้ชื่นชอบภาพยนตร์แนวสยองขวัญ (ร้อยละ 25.71) กลุ่มผู้ไม่ชื่นชอบภาพยนตร์แนวสยองขวัญ (ร้อยละ 42.86) กลุ่มผู้เลือกชมเฉพาะบางเรื่อง (ร้อยละ 22.86) และกลุ่มผู้มีทัศนคติเป็นกลาง (ร้อยละ 8.57) โดยปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจชมภาพยนตร์ผีไทย ประกอบด้วย 5 ประการหลัก ได้แก่ 1) ความแปลกใหม่ของเนื้อหา 2) คุณภาพด้านการผลิต 3) ความเชื่อมโยงกับบริบททางวัฒนธรรมไทย 4) การวิจารณ์และกระแสตอบรับ และ 5) การผสมผสานอารมณ์ที่หลากหลาย การค้นพบที่สําคัญประการหนึ่งคือ ภาพยนตร์ผีไทยที่ประสบความสําเร็จมักมีการผสมผสานอารมณ์ที่หลากหลาย เช่น อารมณ์ขัน (พี่มาก..พระโขนง) เนื้อหาเชิงดรามา (ลัดดาแลนด์) หรือมีรูปแบบการเล่าเรื่องที่มีเอกลักษณ์ (ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ, สี่แพร่ง, ธี่หยด) นอกจากนี้ ผู้ชมส่วนใหญ่ (ร้อยละ 57.14) มักรอรับทราบการวิจารณ์ก่อนตัดสินใจชม สะท้อนให้เห็นถึงความสําคัญของการตลาดและอิทธิพลของสื่อสังคมออนไลน์