ความรู้ ทัศนคติและประสบการณ์ของผู้ปกครองที่มีต่อการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ ทัศนคติ และประสบการณ์ของผู้ปกครองต่อการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก เป็น การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้คือ ผู้ปกครองที่มีเด็กวัยแรกเกิดถึง 6 ปี อยู่ในการ ดูแล มีรถยนต์ส่วนตัว มีเบาะนั่งนิรภัยสาหรับเด็กและมีประสบการณ์ในการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กขณะใช้รถยนต์ ส่วนตัวในการเดินทาง จำนวน 28 ราย และตัวแทนผู้ประกอบกิจการเกี่ยวกับเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก จำนวน 5 บริษัท ผลการวิจัยพบว่า ความรู้ ทัศนคติและประสบการณ์ของผู้ปกครองที่มีต่อการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กมีความสัมพันธ์ซึ่ง กันและกันในเชิงบวกสอดคล้องกับทฤษฎี KAP (Knowledge, Attitude and Practice model) โดยผู้ปกครองมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กค่อนข้างดีและมีทัศนคติในเชิงบวกต่อเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก โดยส่วนมากจะตระหนัก ถึงความสำคัญในการมีเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กและความปลอดภัยของเด็กเป็นอันดับแรก ทั้งนี้ผู้ปกครองส่วนใหญ่ไม่ได้ รับคำแนะนำจากทางโรงพยาบาลเกี่ยวกับการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก ในส่วนของประสบการณ์ในการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กของผู้ปกครองพบว่า ระยะทางมีผลต่อการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก กล่าวคือผู้ปกครองจะมีความถี่ในการใช้มากขึ้นหากมีการเดินทางในระยะทางที่ไกลขึ้น สำหรับประสบการณ์ที่ดีที่ผู้ปกครองประสบในการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก คือ การที่เด็กนั่งอยู่กับที่ส่งผลให้ผู้ปกครองมีสมาธิในการขับรถเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ส่วนปัญหาที่ผู้ปกครองประสบในการใช้เบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กคือ ตัวอุปกรณ์มีน้ำหนักมากและด้วยขนาดที่ใหญ่จึงทำให้ต้องใช้พื้นที่ในการติดตั้ง และพฤติกรรมของเด็กที่ยากลำบาก เช่น เด็กร้องไห้ เด็กอึดอัด เป็นต้นในส่วนของการเลือกซื้อเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็ก ผู้ประกอบธุรกิจเกี่ยวกับเบาะนั่งนิรภัยสำหรับเด็กสามารถนำเสนอราคาที่หลากหลายและมีมาตรฐานความปลอดภัยสอดคล้องกับสิ่งที่ผู้บริโภคต้องการ